معرفی و خلاصه فیلم روبی کوچک
فیلم baby ruby یک فیلم درام و ترسناک است که در سال 2023 اکران شد. کارگردان این فیلم بس ول است که این اولین فیلم سینمایی او است. بازیگران اصلی این فیلم نومی مرلان و کیت هرینگتون هستند که نقش یک زوج جوان را بازی می‌کنند. این فیلم داستان یک مادر جدید است که دچار افسردگی و روان‌پریشی پس از زایمان می‌شود و فکر می‌کند نوزادش عصبانی از او است. این فیلم به مشکلات روانی و اجتماعی مادران پس از زایمان پرداخته و بازخوردهای مختلفی از منتقدان دریافت کرده است.
دانلود baby ruby
نقد و بررسی baby ruby
“بچه روبی” در مورد تجربه یک زن نه تنها از افسردگی پس از زایمان، بلکه روان پریشی پس از زایمان، و اعتقاد او به این است که نوزاد تازه متولد شده اش به نوعی با او عصبانی است. روبی توسط جو به عنوان یک موجود بدخواه خشمگین درک می شود. روبی همیشه گریه می کند و جو گریه را شخصاً می گیرد. او احساس می کند که کودک او را برای چیزی “تنبیه” می کند، یک نقص در شخصیت جو وجود دارد که فقط روبی آن را درک می کند. پزشک اطفال به جو می گوید: “بچه ها گریه می کنند. این کاری است که انجام می دهند.” اینو همه بهش میگن اما جو نمی تواند از این احساس که اتفاق دیگری در حال وقوع است خلاص شود. روبی خصمانه به نظر می رسد. پارانویا افزایش می یابد. جو تعجب می کند که آیا شوهرش و مادرشوهرش (جین اتکینسون) با هم درگیر هستند، آیا همسایه ها هم سطح هستند، یا اینکه آیا اتفاق بدی در کار نیست.
وول فیلم را به صورت اول شخص نزدیک نگه می دارد، بنابراین طرز فکر وحشتناک جو به وضوح آشکار می شود، با تعداد زیادی برش های شوک و عناصر توهم، جایی که مطمئن نیستید چه چیزی واقعی است و چه چیزی نیست. این احتمال که کل فیلم توهم جو باشد هر لحظه بیشتر می شود. آیا او واقعاً برای “مامان نوشیدنی” با گروه شاداب و زیبای زنان محلی بیرون می رود که هر روز صبح می دوند و کالسکه های کودک را جلوی آنها هل می دهند؟ اسپنسر پسر خوبی به نظر می‌رسد، و اگرچه مادرش ممکن است کمی سرسخت باشد، آنها نیز به حق نگران هستند. یا ممکن است همه اینها جبهه ای برای توطئه ای شبیه به “بچه رزماری” باشد. جو فقط نمی تواند مطمئن باشد. و ما هم نمی توانیم.
«بیبی روبی» در سطحی ملودرام-ترسناک با صدای بلند عمل می کند و دیوانگی دائمی خسته کننده می شود. اعصاب فیلم چنان از بین می رود که تقریباً هیچ احساسی در آنها باقی نمی ماند. وحشت یکنواخت و تکراری است. در «بچه رزماری»، وحشت به این دلیل است که می‌توانیم ببینیم که تصورات رزماری درست است، علی‌رغم همه اینها: اتفاقی شوم در حال وقوع است، همسایه‌ها هیچ خیری ندارند، شوهرش با بدی‌ها درگیر است، و چیزی اشتباه است. با بچه اش «بیبی روبی» به وضوح می‌خواهد چیزی در مورد مشکلاتی که بسیاری از مادران تازه وارد با آنها روبرو می‌شوند بگوید، اما ترس‌های وحشتناک – قابلمه‌ای که روی اجاق می‌جوشد، نمونه‌ای بارز است – قدرت را از پیام اصلی می‌کشد. تنها لحظات بسیار زیادی وجود دارد که یک فیلم می تواند «آیا من فقط خوابش را دیدم یا واقعاً اتفاق افتاد». تنها دو افکت واقعاً آزاردهنده در “بیبی روبی” وجود دارد: یکی شامل سایه جو بر روی دیوار و دیگری شامل انعکاس او در پنجره است. این لحظات جذاب و روانی هستند و وزن نمادین زیادی دارند، اما به تنهایی می مانند.
من مدام به سوال طرفداران درباره اینکه چرا بچه جو هنوز آنلاین نیست باز می گردم. بس وول به جو یک شغل معمولی مانند معلمی یا حسابداری نداد. وول به دلایلی او را به یک تأثیرگذار تبدیل کرد. جو خود را به عنوان یک مرجع در بسیاری از چیزها معرفی کرد، از جمله مادری، تجربه ای که حتی تا به حال نداشت. وقتی اسپنسر با صدای بلند از کتاب توصیه های والدینی می خواند، جو تحقیرآمیز است: او نصیحت را آنقدر “کلیشه ای” نمی پذیرد. او کلیشه ای نیست، خیلی ممنون. او خاص است. او به کتابی که در دهه 80 منتشر شده است نیازی ندارد تا به او بگوید چه کاری انجام دهد. این توصیه گذرا و احتمالاً “مشکل‌ساز” خواهد بود. جو برای این نسل جدید ظاهراً آزادتر تبدیل به آواتار مامان می شود.
در این عرصه پر مشاهدات فرهنگی – تحت عنوان فرهنگ رئیس دختر، «دختر انتخاب کن» که تبدیل به مادر جدید شد، شهروند خصوصی که مانند یک سلبریتی/متخصص عمل می کند- است که «بیبی روبی» یک گاز واقعی دارد، نه به اندازه اینگرید به غرب می رود» اما نزدیک است. متأسفانه، این عناصر بیشتر به عنوان نویز پس زمینه ارائه می شوند تا رویداد اصلی. درعوض، صحنه‌ای به صحنه می‌بینیم که جو چیزهای وحشتناکی را می‌بیند و سپس «از خواب بیدار می‌شود» تا متوجه می‌شود که همه اینها یک رویا بوده است، اگرچه شاید اینطور نبود.
فیلم شنای شبانهتولد یک رویداد آسیب زا فیزیکی است. بدن و ذهن برای بازیابی به زمان نیاز دارند. با انباشته شدن فشارهای داخلی و خارجی، هورمون ها در بدن مادر موج می زند. از شما انتظار می رود که در حالت سعادت باشید. انتظار می رود شما به طور خودکار در مادر شدن “خوب” باشید. انتظار می رود وزن کودک را کم کنید. بسیار آنلاین بودن، همانطور که جو است، این فشارها را تشدید می کند، چیزی که وبلاگ نویسان سبک زندگی به ندرت به آن اذعان می کنند. جو انتظار دارد که دخترش با سپاسگزاری به دنیایی که به دقت برای او تنظیم شده است پاسخ دهد. در عوض، روبی ناله می کند. بحران وجودی جو شبیه بحرانی است که سیلویا پلات در شعر کوتاهش «کودک» به طرز وحشتناکی برانگیخته است. پلات می خواست چشم فرزندش فقط چیزهای زیبا ببیند و در عوض، کودک از گهواره خود به بالا نگاه می کند تا ببیند…
