فیلم صبحانه با زرافه ها به کارگردانی سروش صحت، در آبان ماه ۱۴۰۳ به پرده سینماها آمد و به سرعت جایگاه خود را در دل مخاطبان پیدا کرد. این اثر، که دومین تجربه سینمایی صحت پس از موفقیت «جهان با من برقص» است، بار دیگر توانایی او را در خلق کمدی های هوشمندانه و جذاب به نمایش گذاشت. با کادری پر ستاره شامل بهرام رادان، پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه خواه، هوتن شکیبا و هادی حجازی فر، فیلم فضایی مفرح و پرانرژی خلق می کند که تماشاگر را تا پایان با خود همراه می سازد.
در این مطلب، قصد داریم نگاهی دقیق تر به صبحانه با زرافه ها داشته باشیم، جنبه های مختلف آن را تحلیل کنیم و از نقاط قوت و ضعف آن سخن بگوییم. اگر این فیلم را تماشا کردهاید، خوشحال می شویم شما هم نظراتتان را با ما در میان بگذارید!
نقد و تحلیل فیلم صبحانه با زرافه ها
فیلم صبحانه با زرافه ها ساخته سروش صحت، تلاش جذابی برای ترکیب کمدی با مضامین اجتماعی و فلسفی است. این اثر با لحنی خاص و موقعیت های طنز هوشمندانه، داستانی از روابط انسانی، تأثیرات اعتیاد و چالش های فردی را به تصویر می کشد که در عین سرگرم کنندگی، مخاطب را به تفکر وا می دارد. در ادامه به نقد و بررسی این فیلم از ابعاد مختلف می پردازیم.
روایتی متفاوت با آغاز و پایانی فراموش نشدنی
سروش صحت در صبحانه با زرافه ها مسیری را پیموده که کمتر کارگردانی در کمدی های سینمایی جرأت انتخاب آن را دارد. او فیلمی خلق کرده که هم می خنداند، هم تأمل برانگیز است و هم تلنگری به عواطف مخاطب میزند. برخلاف کمدی های مرسوم، خبری از شوخی های سطحی، زمین خوردن شخصیت ها یا طنزهای نخ نما نیست. صحت با هوشمندی از این قالب های تکراری فاصله گرفته و اثری ساخته که پیامش را در لایه های ظریف روایتش تنیده است.
محتوا و پیام صبحانه با زرافه ها
موضوع اصلی فیلم، اعتیاد و بلای خانمان سوز مواد مخدر است؛ مفهومی که اگر چه بارها مطرح شده، اما در اینجا با شیوه ای تازه و تأثیرگذار به تصویر کشیده شده است. صحت مخاطب را دعوت می کند تا به جای قهقهه های بی هدف، در طول فیلم غرق در احساسات متناقض شود؛ لحظه ای بخندد، لحظه ای بغض کند و گاهی حتی غمگین شود. این ترکیب احساسی، فیلم را از یک کمدی صرف به اثری چند بعدی تبدیل می کند.
ریتم و روایت
فیلم با ریتمی آرام آغاز می شود؛ حرکتی که شاید ابتدا کمی حوصله سربر به نظر برسد، اما با دقت در آن درمی یابیم که این انتخاب، بخشی از استراتژی کارگردان برای همراه کردن مخاطب با جزئیات داستان است. ما باید بفهمیم چرا شخصیت ها به چنین نقطه ای می رسند که از زندگی دلسرد شده و به مواد مخدر روی میآورند. این روند اگرچه کند است، اما ضروری به نظر می رسد تا نقطه عطف داستان یعنی اتفاقی که مسیر زندگی رضا (پژمان جمشیدی) را دگرگون می کند، تأثیرگذاری لازم را داشته باشد.
پایانی باشکوه و ماندگار
اما آنچه فیلم صبحانه با زرافه ها را به یاد ماندنی می کند، پایان بندی هوشمندانه و عمیق آن است. صحت بار دیگر با پایانی مرموز و تأثیرگذار ثابت می کند که در پرداختن به لحظه های مهم قصه، مهارتی بی نظیر دارد. این پایان بندی، هم پیام فیلم را تقویت می کند و هم مخاطب را به فکر وا می دارد. در مقایسه با بسیاری از کمدی های پرفروش اخیر که در پایان بندی دچار ضعف هستند، فیلم صبحانه با زرافه ها نقطه قوتی کم نظیر دارد.
سروش صحت با صبحانه با زرافه ها نشان داده که کمدی می تواند فراتر از یک خنده ساده باشد. او اثری خلق کرده که در عین سرگرم کننده بودن، حاوی پیام های مهم و تأثیرگذار است. از آغاز آرام تا پایانی درخشان، این فیلم تجربه ای منحصر به فرد برای تماشاگرانی است که به دنبال کمدیای متفاوت و ماندگار هستند.
صبحانه با زرافه ها بین شخصیت پردازی و کمدی، تعادل یا چالش؟
سروش صحت، کارگردانی که با شخصیت های خاطره انگیز آثار تلویزیونی و سینمایی اش شناخته می شود، این بار با فیلم صبحانه با زرافه ها به سراغ چالشی متفاوت رفته است. از خانم شیرزاد و دکتر نیما در ساختمان پزشکان گرفته تا دوستان صمیمی جهان با من برقص، همیشه شخصیت پردازی نقطه قوت آثار او بوده است. اما در این فیلم جدید، این ویژگی تا حدودی از انسجام همیشگی فاصله گرفته است.
در میان شخصیت ها، مجتبی (با بازی بهرام رادان) نقطه درخشانی است که با جزئیاتی دقیق و روایت داستانی جان دار به تصویر کشیده شده است. از رویاهایش گرفته تا روابطش با رضا و خانواده اش، همه به شکلی باورپذیر و ملموس پرداخت شدهاند. حتی شاهین (بیژن بنفشه خواه) نیز تا حدی معرفی قابل قبولی دارد، با پیشینه ای که نشان می دهد چرا به دختران و مواد مخدر علاقه دارد. اما ماجرا برای سایر شخصیت ها مثل رضا (پژمان جمشیدی)، پویان (هوتن شکیبا) و دکتر (هادی حجازی فر) چندان درخشان نیست. پرداخت به این شخصیت ها سطحی باقی مانده و بیشتر در لایه های ابتدایی قصه متوقف شده است. برای کارگردانی مثل سروش صحت که انتظار می رود شخصیت هایش از عمق روان شناختی و ارتباط عاطفی برخوردار باشند، این موضوع یک امتیاز منفی محسوب می شود.
آیا داستان فیلم این ضعف را جبران می کند؟
سروش صحت، باهوش تر از آن است که ضعف های احتمالی را به حال خود رها کند. او با داستان سرایی قوی و خلق موقعیت های پر کشش، موفق شده تا توجه مخاطب را به سمت روایت اصلی جلب کند. از لحظه ای که رضا به هوش میآید و درگیری او با مجتبی آغاز می شود، تا نقطه عطف دوم که اوضاع را متشنج می کند، فیلم به خوبی ذهن مخاطب را بازی میدهد و او را وادار به تفکر می کند. با این حال، مشکل هم ذات پنداری همچنان باقی است. به جز مجتبی، دیگر شخصیت ها چندان فضایی برای ارتباط عمیق با مخاطب نمی سازند. بیشتر به عنوان تماشاچی، می توان از حضورشان لذت برد تا اینکه خود را در موقعیت آنها تصور کرد. این خلأ، شاید مهم ترین ضعف شخصیت پردازی فیلم باشد.
یکی از نقاط قوت فیلم صبحانه با زرافه ها، نحوه استفاده از عناصر کمدی است. سروش صحت به جای استفاده از شوخی های سطحی یا تکیه کلام های بی دلیل، کمدی را به لحظات درست و مناسب محدود کرده است. فیلم قرار نیست با طنز بیش از حد یا بی هدف، پیام اصلی خود را تحت الشعاع قرار دهد. لحظات خنده دار، اگر چه محدودند، اما با دقت و مهارت طراحی شده اند و امضای خاص سروش صحت را دارند.
نتیجه گیری
فیلم صبحانه با زرافه ها، با همه نقاط قوت و ضعفش، اثری است که می خواهد فراتر از یک کمدی ساده باشد. شخصیت پردازی در برخی نقاط می لنگد، اما داستان سرایی و روایت قوی تا حد زیادی این ضعف را پوشش می دهد. کمدی کنترل شده و لحن خاص صحت، فیلم را به تجربه ای منحصر به فرد تبدیل کرده است. موفقیت یا ناکامی فیلم اما، به سلیقه و نگاه مخاطب بستگی دارد. آیا شما به دنبال داستانی معنادار هستید یا تنها برای خندیدن به سینما می روید؟ صبحانه با زرافهها شاید پاسخی برای هر دو باشد.
مطالب بیشتر: معرفی و نقد فیلم سینمایی مفت بر
نظرات مردم درباره فیلم صبحانه با زرافه ها
فیلم عالی بود با پایان بندی مناسب در جهان موازی موقع دیدن فیلم به دیالوگها توجه کنید یک ساعت اول فیلم موسیقی متن نداره و نه تنها به فیلم آسیب نمیزنه بلکه نقطه قوت فیلم هست
بی نظیر بود مخصوصا بازی هوتن شکیبا
فیلم بدی نبود ولی اصلا در حد کارهای قبلی سروش صحت نبود انتظارها از اقای صحت خیلی بالاتر بود از جهان با من برقص خیلی ضعیفتر بود حالا بعد از جشنواره که قراره اکران بشه و حسابی سانسور بشه معمولی تر از این هم میشه
بد نبود اما اونقدری که سریع فروش رفت مهیج نبود . سبک کار تکراری بود.
بی نظیر بود – قرار دادن بازیگرانی که کار جدی و طنز انجام دادن با این ترکیب و گرفتن اونقدر خنده از تماشاچی ، بدون انجام حرکات جلف عالی بود . بازیگران و ریتم داستان قشنگ میرفت جلو و از تماشاچی مدام خنده میگرفت .یک کمدی عالی وبی نظیر
بنظر من فیلم خوبی بود تقریبا همون پیام و محتوای اصلی فیلم جهان با من برقص رو داشت اینکه زندگی در گذره و هیچ چیز اونقدری ارزش نداره که خودتو رنج بدی
مطلب پیشنهادی: معرفی فیلم سینمایی هاوایی
