برگزاری نخستین نمایش اختصاصی “The Creator” با حضور تخصصی‌ترین کارشناسان در دنیای سینما، یک رویداد بزرگ بود. این اثر که در ژانر علمی تخیلی جا گرفته، آخرین ابتکار هنری از گرت ادواردز (Gareth Edwards) محسوب می‌شود؛ هنرمندی که در سابق به ساخت فیلم‌های بزرگی چون “Godzilla” و “Rogue One: A Star Wars Story” پرداخته است. 🎬🌌🌟در ادامه به بررسی و نقد فیلم the creator خواهیم پرداخت.
خلاصه فیلم the creator (خالق)
در دل جنگ آینده بین نسل بشر و نیروهای هوش مصنوعی، جاشوا (جان دیوید واشینگتن)، یک سرباز سابق نیروهای ویژه که دلش به خاطر ناپدید شدن همسرش سوخته است، توسط ارتش آمریکا به خدمت فراخوانده می‌شود. هدف او، شناسایی و شکار خالق هوش مصنوعی پیشرفته‌ای است که خود این نیروها را پدید آورده و به تدریج به تهدید جدی تبدیل شده‌اند. طبق شایعات، این خالق یک سلاح پنهان با توانایی خاتمه دادن به جنگ و از بین بردن خود بشر را ابداع کرده است، و ماموریت جاشوا تا زمانی که این تهدید را از بین ببرد، ادامه دارد. 🤖🔍💥
نقد و بررسی فیلم the creator
باید بدانید که همچون هر داستان خوب دیگر، فیلم “The Creator” نیز از برترین نکات علمی تخیلی چند دهه گذشته الهام گرفته است. در این اثر، شما با یک “بلید رانر” کوچک، خاطراتی از “نابودگر ۲: روز داوری” و دیگر عناصری از فیلم‌های برجسته تاریخ سینما روبرو می‌شوید. این نوع ویژه از فیلم، از بهترین عناصر قطعات برجسته سینما گردآوری شده است، اما مهم نیست چرا که به شکلی متفاوت و قابل قبول ارائه شده است. با این حال، دلیل واقعی که “خالق” به واقعیت برجسته است، زیبایی تصاویری کاملاً فراگیر است. 🎥🚀🌟
گرچه معمولاً از اشاره به بودجه یک فیلم خودداری می‌کنم، اما وقتی یک اثر سینمایی استودیویی مانند این از یک بودجه بالغ بر ۸۰ میلیون دلار بهره‌مند می‌شود و نتیجه نهایی به این قدرت و زیبایی به نظر می‌رسد، حس خوشحالی در من به جا می‌ماند. به عنوان یک نمونه، باید بدانید که روش فیلمبرداری در “خالق” تقریباً به عنوان یک شگفتی شناخته می‌شود. تیم تولید این اثر که شامل کارگردان گرت ادواردز و فیلمبردار گرگ فریزر است، توانسته‌اند هر صحنه را با دقت یک اثر سینمایی درجه یک فیلمبرداری کنند و سپس با استفاده از تکنولوژی دیجیتال، جلوه‌هایی چون تانک‌های ضخیم ایالات متحده یا مناظر پس‌زمینه‌های پر رنگ را به وجود آورند. 🎬🎥💰
به هر حال، اهمیت این موضوع در این است که آن‌ها از لوکیشن‌های واقعی خارج از محدوده یک استودیو و بدون استفاده از پرده سبز برای اجرای این پروژه استفاده کردند. این نشان می‌دهد که سازندگان به دنبال تولیدی واقعی و مستند به جای وابستگی به پرده سبز برای ایجاد تصاویر بوده‌اند. این ترکیب تولید در محل واقعی، حتی با داستانی ساده اما قابل قبول، به “The Creator” احساس حقیقت محسوس می‌دهد. این بازگشت به یک استایل فیلم‌سازی است که به جای استفاده از هیولاهای دیجیتال، بر روی مکان‌ها و افراد واقعی تمرکز دارد. 🌍🎬🌟
البته، حرف من این نیست که در “The Creator” جلوه‌های دیجیتال وجود ندارد، اما این نکته بسیار مهم است که تمام جلوه‌های بصری به نظر واقعی می‌آیند. ربات‌های هوش مصنوعی که بر پایه فناوری “آینده‌سازی” ساخته شده‌اند، طراحی‌هایی دارند که از حد معمول به سمت آینده پیشرفته‌تر می‌روند. این طراحی‌ها با سادگی خاص خود، ربات‌ها را هم امروزه و هم قابل درک به نظر می‌آورند. در واقع، این طراحی منجر به غرق شدن بینندگان در جهان علمی تخیلی “سخت” فیلم از لحظات ابتدایی می‌شود.
منظورم از “علمی تخیلی سخت و سنگین” در اینجا به لحاظ لحن داستان نیست، بلکه از نظر طراحی است. در مدل سه بعدی، مفهوم “سطح سخت” وجود دارد که معمولاً به سطوح و اشیاء آینده نگر کلیشه‌ای اشاره دارد. بنابراین، “The Creator” در بهترین حالت از سطح سخت برخوردار است. هر جسم در اینجا احساس وزن و اصطکاک می‌کند. به نظر می‌رسد که ربات‌ها و ابزارهای نمایش داده شده در این فیلم، از توسعه طبیعی فناوری مدرن و گرایش‌های طراحی امروزی بهره‌مند هستند.
به همین دلیل، هر لحظه از دیدگاه بصری در اینجا با زمان و مکان هماهنگ شده است. البته نمی‌توان گفت که فیلم منجر به ایجاد خلسه بصری می‌شود، زیرا این اصلاً هدف آن نیست. با این حال، در سطح تفکر در دنیای داستانی، بدون شک هیچ چیزی برای شکایت وجود ندارد. به عبارت دیگر، ایده‌هایی که “The Creator” با آن در داستان عمل می‌کند، واقعاً ساده هستند. 🌌🤖🎥
همه‌ی ما به‌طور مکرر داستان‌هایی درباره تضاد میان انسان‌ها و هوش مصنوعی شنیده‌ایم که در چارچوب نقض ایدئولوژیک به ما ارائه می‌شود. از این دیدگاه، احتمالاً فیلم “خالق” شما را به وحشت نمی‌اندازد. این فیلم اصلاً تمرکز خود را بر روی فیلمنامه یا نوآوری ایده‌ها نمی‌گذارد، زیرا این عناصر قوت اصلی آن نیستند. اینجاست که باید تأکید کرد که “خالق” نه از طریق فیلمنامه، بلکه از طریق کارگردانی با بیننده ارتباط برقرار می‌کند.
مهم است به‌یاد داشت که این یکی از شیک‌ترین فیلم‌ها در ژانر علمی تخیلی است که حتی با تقسیم روایت به فصل‌هایی با عناوین مینیمال اما تأثیرگذار، حس لازم را برای مخاطب ایجاد می‌کند. هر زاویه، هر قاب و هر صحنه، شما را در دل این فضاسازی فرا می‌خواند و به همین دلیل چشم شما در حین تماشا به خستگی نمی‌افتد. این فیلم به خوبی زیبایی‌شناسی کلاسیک یک محیط آسیایی را با انحنایی آینده‌نگر ترکیب می‌کند.
یکی از ویژگی‌های برجسته در “The Creator” عملکرد قابل قبول جان دیوید واشنگتن است. واشنگتن بدون تلاش سنگینی بار فیلم را بر دوش می‌کشد و در هر صحنه به شکلی متجانس بین سکانس‌های اکشن و لحظات پر احساس ناوبری می‌کند. در واقع، این بازیگر به دقت به نمایش می‌گذارد تا زوایای آسیب‌پذیری و حساسیت‌های شخصیتش روشن شوند. عمق و اعتقاد واشنگتن در نقشش، جاشوا را به یک رهبر جذاب و قابل بحران تبدیل می‌کند. 🌟🎭🎬
امتیاز “خالق” نه تنها در بازیگری خلاصه نمی‌شود بلکه در فیلمنامه نیز به طور چشمگیری برجسته است. به نظر من، یکی از نقاط قوت این فیلم این است که چگونه رابطه پیچیده بین انسانیت و فناوری را بررسی می‌کند. این فیلم نواحی مختلفی از رفتار انسان را به تصویر می‌کشد، از تعصبات عمیق علیه فناوری تا جذب کامل هوش مصنوعی در زندگی روزمره. دوگانگی میان ترس و پذیرش، سوءظن و اعتماد، تفکر زیادی را به وجود می‌آورد.
یک مضمون دیگری که در داستان این فیلم مورد بررسی قرار گرفت، مسئله جنگ بود. این موضوع تنها یک درگیری بیرونی نبود، بلکه نمایشی استعاری از کشمکش درونی انسانیت. جنگ با هوش مصنوعی به بوم نقاشی تبدیل شده که در آن مبارزات درونی شخصیت‌ها بر روی آن ترسیم می‌شود. این فیلم به طرز هوشمندانه‌ای اختلافات درون جامعه انسانی را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که چگونه نبرد‌های درونی ما می‌توانند در مقیاس بزرگ ظاهر شوند. “خالق” بینندگان را به چالش می‌کشد تا ماهیت زندگی خود را مورد سوال بگذارند. چه چیزی زندگی را تعریف کرد و چه کسی تصمیم گرفت؟ این سوالات فلسفی جذاب به فیلم عمق می‌بخشد و بینندگان را به ارزیابی مجدد اعتقادات خود در مورد آگاهی و هستی تشویق می‌کند.
با این تفسیرها، فیلم “خالق” هر چند کاستی‌هایی دارد که چشم پوشی از آن سخت است. به عنوان مثال، در حالی که اجرای جان دیوید واشنگتن قابل قبول است، لحظاتی وجود دارد که ارتباطات عاطفی بین شخصیت‌ها به دلیل به نظر نیامده بودن تا حدودی ناقص است. هدف من رابطه بین جاشوا و آلفی، دختر جوان هوش مصنوعی که توسط مادلین یونا ویلز به تصویر کشیده شده است، گاهی اوقات به جای اینکه به طور طبیعی توسعه یابد، ساختگی به نظر می‌رسد. 🤖🎭📜
بله، درست است که “خالق” به عنوان یک فیلم علمی تخیلی از هالیوود معرفی شده است، اما اگر به دقت نگاه کنیم، این فیلم به‌نظر می‌رسد که در بخش داستانی خود از اصالت و تازگی‌هایی بی‌نظیر بهره گرفته است. اگرچه ممکن است ظاهر ربات‌ها به عنوان یک نقطه شروع جدید به نظر بیاید، اما مفاهیمی که در داستان مورد بحران قرار می‌گیرند، ابتکاراتی نوین و تازه ارائه می‌دهند.
یکی از نکات مهم این است که “خالق” به طرزی متفاوت به موضوعاتی از جمله تعلقات انسانی به فناوری، مسائل اخلاقی مرتبط با هوش مصنوعی، و نابرابری اجتماعی نگریسته است. این نوآوری در ارتباط با موضوعات اجتماعی و فلسفی، می‌تواند این فیلم را از نظر محتوا و مفهوم، از بسیاری از سایر فیلم‌های علمی تخیلی متمایز کند.
همچنین، می‌توان ادعا کرد که با وجود عناصری که قبلاً در داستان‌های دیگر مشاهده کرده‌ایم، “خالق” توانسته است این عناصر را به یک ترکیب جدید و جذاب تبدیل کند. از طریق نگاه جدید به چالش‌ها و مسائل فناوری در آینده، این فیلم به نظر می‌رسد که تا حدی اصالت و ارزش افزوده ارائه داده است که ممکن است برخی از تماشاگران را به تأمل و تفکر عمیق تر درباره مسائل مطرح در داستان دعوت کند.
کم بود . کم توضیح داده بودید.