داستان فیلم بی بدن + نقد و نظرات مردم

موضوع و خلاصه فیلم بی بدن

فیلم بی بدن یک فیلم جنایی ایرانی است که بر اساس چندین پرونده واقعی ساخته شده است. از جمله پرونده قتل غزاله شکور که در دهه ۹۰ رخ داد. این فیلم داستان یک جوان را روایت می‌کند که به قتل یک دختر متهم شده و در انتظار اجرای حکم قصاص است. اما خانواده قربانی با فشارهای رسانه‌ای و مجازی مواجه هستند که ممکن است تصمیم آنها را در مورد بخشش یا قصاص تغییر دهد. این فیلم اولین ساخته مرتضی علیزاده است.

بازیگران فیلم بی بدن و نقش آنها

– الناز شاکردوست: او نقش مادر ارغوان را بازی می‌کند که دختری است که توسط یک جوان به قتل رسیده است.او در این فیلم بازی قوی و متفاوتی نسبت به سابق ارائه داده است.

– سروش صحت: او نقش پدر ارغوان را بازی می‌کند که با فشارهای رسانه‌ای و مجازی برای بخشش یا قصاص قاتل دخترش مواجه است. او در این فیلم بازی عمیق و احساسی را به تماشاگران نشان می‌دهد.

– نوید پورفرج: او نقش بازپرس را بازی می‌کند که پرونده قتل ارغوان را رسیدگی می‌کند. در این فیلم بازی مناسب و متناسب با شخصیت خود را انجام می‌دهد.

– گلاره عباسی: او نقش مادر سروش را بازی می‌کند که پسرش به قتل ارغوان متهم شده است. در این فیلم بازی زیبا و طبیعی را به نمایش می‌گذارد.

– پژمان جمشیدی: او نقش پدر سروش را بازی می‌کند که برای نجات پسرش از اعدام تلاش می‌کند. در این فیلم بازی جدی و متفاوتی نسبت به سابق دارد.

حاشیه های فیلم بی بدن

این فیلم با حاشیه‌هایی هم روبرو شد که برخی از آن‌ ها عبارتند از:

• اعتراض خانواده غزاله شکور به ساخت فیلم بر اساس پرونده قتل دخترشان. آن‌ها از سازندگان فیلم خواستند که از اکران فیلم منصرف شوند و گفتند که این فیلم بدون رضایت و هماهنگی با آن‌ها ساخته شده است و به حریم خصوصی و حقوق قانونی آن‌ها تجاوز می‌کند.
• اعتراض برخی از منتقدان و فعالان حقوق بشر به نمایش صحنه اعدام در فیلم. آن‌ها گفتند که این صحنه به تبلیغ و ترویج اعدام کمک می‌کند و با اصول اخلاقی و حقوقی در تضاد است. آن‌ها خواستار حذف این صحنه از فیلم شدند.
• انتشار ویدیویی از صحنه تجاوز به دختر قربانی در فضای مجازی. این ویدیو که از فیلم بی بدن برداشت شده بود، باعث شد برخی از کاربران از سازندگان فیلم به خاطر نمایش چنین صحنه‌ای انتقاد کنند و آن‌ها را متهم به توهین به حرمت انسانی و تحریک به خشونت کنند. سازندگان فیلم نیز از انتشار این ویدیو محکومیت کردند و گفتند که این صحنه در فیلم به صورت مبهم و نمادین نشان داده شده است و هدف آن نیز انتقاد از جامعه و قانون است.

این حاشیه‌ها باعث شد فیلم بی بدن بیشتر در معرض توجه قرار بگیرد و بحث‌های فراوانی را درباره مسائل اجتماعی و قضایی راه بیندازد.

نقد و بررسی بی بدن

این فیلم که بر اساس پرونده قتل غزاله شکور ساخته شده است، در جشنواره فیلم فجر ۱۴۰۲ اکران شد و بازخوردهای مثبتی از منتقدان و مخاطبان دریافت کرد. در ادامه به چند مورد از آن ها اشاره می کنیم:

نقدهای مثبت:

* فیلم بی بدن با روایتی جذاب و هیجان‌انگیز، مسائل اجتماعی و قضایی را به خوبی به تماشاگران منتقل می‌کند. بازیگران فیلم نیز با ایفای نقش‌های متفاوت و چندبعدی، شخصیت‌های قصه را زنده می‌کنند. فیلم بی بدن یکی از بهترین آثار اجتماعی سینمای ایران در سال‌های اخیر است.

* با توجه به موضوع حساس و واقعی این فیلم، به صورت مستندگونه و بدون تحریف واقعیت‌ها ساخته شده است. فیلم با نگاهی انتقادی به نقص‌های سیستم قضایی و اجتماعی، مخاطب را به تفکر و تامل درباره مفاهیمی مانند قصاص، بخشش، عدالت و رحمت دعوت می‌کند. فیلم بی بدن یک فیلم شجاعانه و مسئولانه است.

* این اثر با استفاده از فنون سینمایی مانند فیلمنامه قوی، فیلمبرداری حرفه‌ای، موسیقی متن مناسب و تدوین روان، یک اثر هنری و همزمان اجتماعی را خلق کرده است. فیلم با توجه به زمان محدود خود، توانسته است شخصیت‌های مختلف را به خوبی معرفی و توسعه دهد. فیلم بی بدن یک فیلم موفق و تاثیرگذار است.

 نقدهای منفی:

* با انتخاب موضوعی کهنه و مصنوعی، توانایی جذب مخاطب را از دست داده است. فیلم با تکرار کلیشه‌های سینمای اجتماعی، هیچ نوآوری و خلاقیتی ندارد. فیلم بی بدن یک فیلم تکراری و بی‌روح است.

* با نگاهی یک‌طرفه و سطحی به مسائل اجتماعی و قضایی، مخاطب را به سمت یک تفکر ایدئولوژیک و ساده‌لوحانه هدایت می‌کند. فیلم با نادیده گرفتن ابعاد انسانی و روانی شخصیت‌ها، آن‌ها را به صورت سیاه و سفید و بدون تنوع نشان می‌دهد. فیلم بی بدن یک فیلم تبلیغاتی و بی‌عمق است.

* با استفاده از صحنه‌های خشونت‌آمیز و تکان‌دهنده، مخاطب را به صورت ارزان و مصنوعی تحت تاثیر قرار می‌دهد. فیلم با نمایش صحنه‌هایی مانند تجاوز، اعدام، خونریزی و …، به ترویج خشونت و تحریک احساسات مخاطب کمک می‌کند. در نتیجه یک فیلم سنگین و نامناسب است.

سایت جوان آنلاین نوشت:

عطش بالای مخاطبان سینمای ایران در دهه‌های گذشته به ویژه به تماشای فیلم‌های معمایی و جنایی، از خود گذشته است. این علاقه به خصوص زمانی بیشتر می‌شود که داستان‌ها از پرونده‌های واقعی دادگاه‌ها الهام گرفته شده و در ذهن تماشاگر، اثری از اطلاعات مرتبط با آن پرونده‌ها باقی می‌ماند.

از آغاز فیلم، با سکانس اول، این اثر به سرعت باز می‌شود و تماشاگر را با حساسیت موضوع آشنا می‌کند. از آنجا به بعد، فیلم به سرعت وارد داستان اصلی می‌شود و از تعلیق طولانی خودداری می‌کند، تا حاشیه‌های غیرضروری را کنار بگذارد.

در داستان، ناپدید شدن دختری به نام ارغوان، باعث نگرانی سنگین و جستجوی دشوار پدر و مادرش می‌شود. این داستان به تنهایی حساسیت ایجاد می‌کند و برای پوشش دادن به چنین داستانی، نیاز به توجه دقیق به جزئیات است. در «بی بدن»، این مهم به خوبی اجرا شده و علیزاده با حفظ ثبات و جلب توجه تا آخرین لحظه فیلم، احساسات خود را به نمایش می‌گذارد که این امر برای یک کارگردان نوپای فیلم، نکته مثبتی است.

فیلم «بی بدن» تا پایان با حفظ ریتم مناسب خود، که بخش قابل توجهی از آن به فیلمنامه عالی آن باز می‌گردد، ادامه می‌یابد. کشمکش‌ها و تضادهای شخصیتی به شکل واقع‌گرایانه ارائه شده و با موفقیت تماشاگر را در داستان جلب می‌ کند.

خبرگزاری ایرنا نوشت:

بی‌بدن” از جنبه قصاصی به ماجرای قصاص نیست؛ بلکه یک داستان خانوادگی است که سویه‌های آشکار و صریح دارد، و حتی ممکن است به نظر برسد گاهی از مستقیم‌گویی غیرهنرمندانه درباره تربیت فرزندان حرف بزند. این فیلم از سیاه‌نمایی خودداری می‌کند، به ماجرای اصلی وفادار است و از کنایه و سفیدشویی جلوگیری می‌کند. اما نکته‌ای که باید توجه کرد، این است که کارگردان خیلی زودتر از زمان مناسب، پرده از راز قصه برمی‌دارد، هرچند که پایان ماجرا قابل پیش‌بینی است.

با وجود تلاش‌های تحسین‌برانگیز کارگردان، از یک نقطه به بعد، توازن در ترسیم دو جنبه مهم ماجرا از دست می‌دهد و تا حدی مخاطب را به قصاص می‌کشاند. با این حال، به جز این نکته، گره‌های داستان به درستی فراهم شده‌اند و فیلم توانسته داستانی مناسب از غزاله و آرمان را ارائه دهد.

بازیگران در “بی‌بدن” عملکرد خوبی داشته و ایفای نقش‌ها توسط آنها باورپذیر و واقعی ظاهر شده است، با این حال، ممکن است در مورد بازی سروش صحت در نقش پدر دختر اما برخی انتقادات وارد کرد. پژمان جمشیدی نیز با ایفای نقش خوب در نقش پدر سروش، از تجربه‌های کمدی خود به خوبی استفاده کرده است. با این حال، بار اصلی اجرای بازی بر دوش الناز شاکردوست و نوید پورفرج در نقش مادر ارغوان و بازپرس پرونده است.

نظرات مردم درباره بی بدن

فیلم داستان واقعی، خب از اول تا آخرش همه چی با جزییات بر اساس داستان واقعی بود، فقط برای مخاطب شفاف سازی شد حق با خانواده غزاله بوده وگرنه داستان که مشخص بود، و نکته مثبت فیلم بازی خانم شاکردوست بود

فیلمی با کیفیت،خوش ساخت و متاسفانه دردناک.چقدر ما آدم ها میتونیم بد و ترسناک باشیم…

والا با نمایش خانم شاکر دوست ،خیلی واسش تبلیغ شد..گرچه بازم بازیش خوب و حق نبود!
متاسفانه از عدم آگاهی مخاطب ‌ و مردم در مورد سازوکار جشنواره و رویه‌ی نرمال در جهت تبلیغ فیلمشون استفاده کردن. اسم این هنر نیس!

فیلم بی نظیر و عالی بود . واقعا آدم تاسف میخوره یه همچین فیلمی توو سودای سیمرغ نیست ولی فیلمی شبیه صبح اعدام کاندید سودای سیمرغه . واقعا بازیگرای این فیلم عالی بازی کردن. اگه ندیدید حتما پیشنهاد میکنم ببینید

من امشب در سینما کوروش این فیلم رو دیدن
بدون اغراق میتونم بگم یکی از بهترین فیلم های جشنواره امسال بود
و در اخر فیلم خانم شاکردوست از ناحقی هایی که در حق فیلم شون شد حرف زدند که با تلاش هاس کادر سینما برای خارج کردن ایشون از سالن همراه بود
این فیلم رو شدیدا بهتون توصیه میکنم
بعید میدونم پشیمون شید

به به بالاخره بعد مدتی فیلم فوق العاده دیدم الناز شاکردوست بازیش حرف نداره یه لول از علفزار بهتر بود

فیلم خیلی خیلی زیبایی بود واقعا متاسفم که فیلم هایی مثل احمد و نبودنت که به شدت ضعیف بودن در سودای سیمرغ هستند ولی این فیلم به این زیبایی در سودای سیمرغ نرفت. واقعا حیف ….